Pozostaje mi tylko podpisać się pod powyższymi słowami. Umiejętność tworzenia napięcia bez efektów specjalnych czy choćby najskromniejszej muzyki, to osiągnięcie nie lada. Zamiast skrzypków, dźwięk piły, zamiast facjaty a la Brad, wiarygodna twarz "przeciętniaka". Jak on to zagrał, że będąc zimny, wzbudza sympatię już od początku? Może to ta nieudawana łysinka i zadarty mały nosek? Ja również polecam! Tym bardziej, że ten film, jak każde porządne kino, nie daje odpowiedzi, tylko stawia kolejne pytania. Zatem drapcie się po głowie w refleksji nad męską naturą (i nie tylko)!