Maria wyjeżdża na Tajwan, ale przed tym żegna się ze wszystkimi. Ma zamiar napisać tam powieść i oprowadzać zagranicznych turystów, bo zna 5 języków. Następne co widzimy to ozdabianie pokoju już na miejscu oraz pierwszy dzień pracy kobiety. Po jakimś czasie spostrzega Oliviera, którego wszędzie spotyka. Wymieniają się lingwistycznymi grzecznościami i tym skąd pochodzą. Dziewczyna oczekuję zaproszenia na randkę, które jakby sama wymusza. Rozmówca ma problem ze znalezieniem czasu w wieczory, ale obiecuje spotkanie w weekend. Przy pożegnaniu wychodzi na jaw, że nie tylko ona zna mandaryński.

Na umówionej kolacji w knajpce Maria opowiada o czym ma być jej książka. Od razu widać, że kobieta jest ekstrawertyczką a on introwertykiem. Z jej inicjatywy idą do Oliviera. Gospodarz chce się uczyć języka zamiast zajmować gościem. Następnego dnia flegmatyk pokazuje dziewczynie metodę pałacu pamięci. Innego dnia, gdy jedzą śniadanie Francuzka zwierza się, że nie może pisać ani myśleć normalnie. Polscy turyści przeszkadzają im w rozmowie, więc wieczorem idą do Marii, gdzie chłopak tłumaczy jej ośrodki w mózgu, a ona aranżuje pocałunek.

Dwoje młodych ludzi z podobnymi zainteresowaniami na obczyźnie. Ich losy bardzo przypominają początki Javiera i Marii z filmu ''Bez końca'' (2018). Innymi słowy wygadana ekstrawertyczna kobieta i cichy introwertyczny geniusz znający 14 języków w tym polski. Ich spotkania są bardzo urocze tak samo jak ich kwitnąca relacja. Oboje są szczęśliwi na Tajwanie i nawet wpadka nie jest dla nich przeszkodą, bo się pozbywają problemu. Są dla siebie wzajemnie motywacją do działania oraz sensem życia. Niestety mężczyzna zachorował na białaczkę, która zmieniła wszystko nieodwracalnie. Własna matka radzi Marii zostawić ukochanego. Nawet z przyjaciółką podtykają jej pod nos kogoś z kim miała by go zdradzić. Podsumowując fabułę jest to bardzo piękny melodramat, który przygnębia i trzyma w napięciu. Aktorsko nie ma się do czego przyczepić. Déborah François oraz Paul Hamy spisali się perfekcyjnie a to jak mówią po mandaryńsku miażdży! Jako ciekawostkę powiem, że w pewnym momencie Olivier mówi po polsku. Piękna scenografia szczególnie ujęcia z Tajwanu. Moja ocena to 9/10